Ne beş vaktin ezanı, ne Anjelüs çanları

Ne gökten necat geldi, ne bir parça merhamet 

Çalışan esirlere İsa, Musa, Muhammed,

Sade bir satır dua, bir tütsü, buhur verdi 

Masal cennetlerinin yollarını gösterdi.

Ne beş vaktin ezanı, ne Anjelüs çanları 

Zincirden kurtarmadı yoksul çalışanları.

Yine biz köleleriz, efendilerimiz var, 

 Yine her mel’un taşı yosunlaşmış bir duvar,

Esir-efendi diye koymuş da adlarını 

İki bahta ayırmış arzın evlatlarını.

Efendi işletiyor, esir işliyor yine. 

Yine efendilerin gümüşlü sofrasından,

Kar gibi ekmeğinden, şarap dolu tasından 

Kırıntı, artık bile düşmüyor işleyene.

Yine biz esir geçen her günün akşamında

Eve sade bir lokma ekmek getiriyoruz.

  (Nazım Hikmet; Meşin Kaplı Kitap)